Biomineralisasi

Biomineralisasi ialah proses yang organisma hidup menghasilkan mineral, seringnya untuk mengeraskan tisu-tisu yang ada. Ia merupakan suatu fenomena yang sangat umum; kesemua lima alam taksonomi mengandungi anggota-anggota yang berupaya membentuk mineral, dengan 60 mineral berbeza yang telah dikenal pasti di dalam organisma.^[1][2] Contoh-contohnya termasuk silikat di dalam alga dan diatom, karbonat di dalam invertebrat, serta kalsium fosfat dan karbonat di dalam vertebrat. Mineral-mineral ini seringnya membentuk ciri berstruktur seperti cangkerang dan tulang mamalia dan burung. Organisma-organisma telah menghasilkan rangka bermineral pada sepanjang 550 juta tahun yang lalu. Contoh-contoh lain termasuk lapisan tembaga, besi, dan emas yang melibatkan bakteria. Mineral-mineral jadian biologi seringnya mempunyai kegunaan khusus seperti penderia magnet di dalam bakteria magnetotaktik (Fe₃O₄), peranti penderiaan graviti (CaCO₃, CaSO₄, BaSO₄), serta storan dan pemobilan besi (Fe₂O₃•H₂O di dalam protein ferritin).

Dari segi pengagihan taksonomi, biomineral yang paling umum ialah garam-garam fosfat dan karbonat kalsium yang digunakan bersama-sama polimer organik seperti kolagen dan kitin untuk memberikan sokong struktur kepada tulang dan cangkerang. Struktur bahan-bahan biokomposit ini dikawal rapat daripada nanometer hingga aras makroskopik, dan menghasilkan seni-seni bina kompleks yang membekalkan sifat berbilang fungsi. Oleh sebab julat kawalan pertumbuhan mineral ini diperlukan untuk kegunaan kejuruteraan bahan, terdapat minat yang ketara dalam pemahanan dan penjelasan mekanisme biomineralisasi terkawal biologi.^[3][4]